علي بن مغيره - كه يكي از راويان حديث و از اصحاب امام موسي كاظم عليه السلام مي باشد - حكايت كند:

روزي در مني و عرفات بوديم كه امام موسي كاظم عليه السلام در مسير راه به زني برخورد كرد، كه مشغول گريه و زاري بود؛ و نيز كودكان خردسالش در اطراف او گريان بودند.

امام كاظم عليه السلام به طور ناشناس نزديك رفت و علت گريه ي آنها را جويا شد؟

زن اظهار داشت: اي بنده ي خدا! من داراي فرزنداني خردسال هستم؛ و تنها سرمايه ي زندگي براي امرار معاش ما يك گاو بود كه ساعتي قبل مرد؛ به همين جهت، گريان هستم چون ديگر وسيله ي امرار معاش نداريم.

حضرت فرمود: دوست داري آن را زنده كنم؟

زن عرضه داشت: بلي.

پس حضرت كنار رفت و دو ركعت نماز خواند و دست خود را به سوي آسمان بالا برد و لبهاي مبارك خود را حركت داد



[ صفحه 38]



و زمزمه اي نمود، كه من نفهميدم چه دعائي را خواند.

پس از آن، امام عليه السلام از جاي برخاست و به سمت گاو مرده آمد و با پاي مبارك خود بر پهلوي گاو زد.

ناگهان گاو زنده گرديد و بلند شد و سرپا ايستاد،

همين كه زن چشمش به گاو افتاد - كه زنده شده است - سراسيمه كنان فرياد كشيد: اين شخص، عيسي به مريم است.

و چون امام كاظم عليه السلام داد و فرياد آن زن را شنيد، سريع حركت نمود و خود را در بين جمعيت پنهان كرد، تا كسي آن حضرت را نشناسد [1] .



[ صفحه 39]