ابوبصير روايت كند:

روزي كه به محضر مبارك امام موسي كاظم عليه السلام وارد شدم و عرضه داشتم: فدايت گردم، امام چگونه شناخته مي شود و نشانه هاي امامت چيست؟

حضرت فرمود: امات نشانه ها و علامتهاي بسياري دارد:

يكي آن بود كه پدرم انجام داد - جريان بينا شدن ابوبصير توسط امام صادق عليه السلام.

و از طرف خداوند متعال به وسيله ي حضرت رسول صلي الله عليه و اله و سلم منصوب و معرفي شود، همانطور كه امام علي عليه السلام را نصب نمود.

و ديگر آن كه آنچه از او در هر موضوعي سئوال كنند، جواب آن را بداند و بتواند پاسخ دهد، و با مردم از هر قبيله و نژادي و صاحب هر لغتي كه باشند، سخن گويد.

سپس افزود: اي ابوبصير! هم اكنون نشانه اي از آن را مشاهده و ملاحظه خواهي نمود.

آن گاه لحظاتي گذشت، ناگهان شخصي از اهالي خراسان وارد شد



[ صفحه 40]



و با زبان عربي با حضرت سخن گفت؛ ولي امام عليه السلام به فارسي و زبان محلي با آن خراساني صحبت مي فرمود.

مرد خراساني با حالت تعجب گفت: با ابن رسول الله! من با شما به زبان عربي سخن مي گويم؛ ليكن شما به زبان فارسي صحبت مي فرمائي؟!

حضرت فرمود: اگر ما نتوانيم به زبان فارسي و محلي با شما سخن گوئيم؛ پس چه مزيت و فضيلتي بر ديگران داريم.

پس از آن، حضرت به من خطاب نمود و فرمود: اي ابوبصير! امام به تمام لغات انسانها آشنا است، و نيز زبان تمام حيوانات را مي فهمد و با آنها سخن مي گويد؛ و كسي كه داراي اين مزايا و اوصاف نباشد، امام نيست [1] .



[ صفحه 41]