مرحوم طبرسي در كتاب شريف خود به نام احتجاج آورده است:

روزي مهدي عباسي با حضور بعضي از علماء اهل سنت و از آن جمله ابويوسف - كه يكي از علماء برجسته ي دربار به حساب مي آمد، جلسه اي تشكيل داد؛ و حضرت ابوالحسن امام موسي كاظم عليه السلام را نيز در آن جلسه دعوت كرد.

امام كاظم عليه السلام پس از ورود، از ابوسيف مطلبي را پرسيد؛ ولي او نتوانست جواب سئوال حضرت را بدهد.

پس از آن، خطاب به حضرت كرده و اجازه گرفت تا سئوالي را مطرح كند؟

امام عليه السلام فرمود: آنچه مايل هستي سئوال و مطرح كن.

ابويوسف پرسيد: درباره ي حاجي كه در حال احرام باشد، آيا شرعاً مي تواند از سايه بان استفاده كند؟

حضرت فرمود: خير، صحيح نيست. پرسيد: چنانچه خيمه اي را نصب كند و داخل آن رود، چه حكمي دارد؟

فرمود: در آن اشكالي نيست.



[ صفحه 44]



پرسيد: چه فرقي بين آن دو وجود دارد؟!

حضرت فرمود: درباره ي زن حايض چه مي گوئي، آيا نمازهاي خود را بايد قضا كند يا خير؟

جواب داد: خير.

فرمود: آيا روزه هاي خود را بايد قضا نمايد؟

گفت: بلي.

فرمود: چه فرقي بين نماز و روزه مي باشد؟

گفت: در شريعت اسلام حكم آن چنين وارد شده است.

امام موسي كاظم عليه السلام فرمود: درباره ي احكام شخص حاجي در حال احرام نيز چنان وارد شده است.

در اين لحظه مهدي عباسي خطاب به ابويوسف كرد و گفت:

اي ابويوسف! چه كردي؟ كاري كه نتوانستي انجام دهي؟!

ابويوسف گفت: او - يعني؛ امام كاظم عليه السلام - مرا با يك استدلال از پاي در آورد [1] .



[ صفحه 45]