مرحوم راوندي رحمة الله عليه در كتاب شريف خود آورده است: يكي از فرزندان حضرت ابوالحسن، امام موسي بن جعفر عليهماالسلام، به نام حسن بن موسي گويد:

عمويم محمد بن جعفر سخت مريض شد و در بستر مرگ قرار گرفت. خانواده اش و بعضي از دوستان و آشنايان، اطراف بسترش حضور يافته بودند؛ و از آن جمله برادرش، اسحاق بن جعفر بود كه بسيار بي طاقتي مي كرد و مي گريست.

در همين بين، پدرم، امام موسي كاظم عليه السلام وارد شد و در گوشه اي از اتاق نزديك بستر برادرش، محمد بن جعفر جلوس فرمود؛ و پس از دلجوئي افراد، لحظاتي به چهره ي مريض و ديگر حاضران نگريست و سپس برخاست و از اتاق خارج گشت.

حسن گويد: من نيز همراه آن حضرت حركت كردم و در بين راه به وي گفتم: اهل منزل شما را سرزنش مي كنند، كه برادرت با اين حالت در سكرات مرگ قرار گرفته است و آن وقت شما او را تنها رها مي كني و مي روي؟



[ صفحه 71]



امام عليه السلام فرمود: اي حسن! آن كه گريه مي كرد و بسيار اظهار ناراحتي مي نمود، قبل از مريض مي ميرد، و مريض خوب خواهد شد و در عزاي برادرش، اسحاق ناراحتي و گريه خواهد نمود.

حسن افزود: پس از گذشت يكي دو روز، عمويم محمد بن جعفر خوب و سالم شد و برادرش، اسحاق سخت مريض گرديد و در بستر مرگ قرار گرفت.

بستگان و آشنايان گرد بستر او جمع شده و مي گريستند و از آن جمله برادرش محمد بود.

و در نهايت طبق فرمايش امام عليه السلام اسحاق در چنگال مرگ قرار گرفت و از دنيا رحلت نمود؛ و برادرش محمد در ماتم و عزاي او گريه مي كرد.

و در حقيقت پيش گوئي امام موسي كاظم عليه السلام صحيح و درست در آمد [1] .



[ صفحه 72]