زكريا بن آدم - كه يكي از بزرگان شيعه و مورد توجه خاص ائمه ي اطهار عليهم السلام بوده است - به نقل از گفتار بعضي دوستانش حكايت نمايد:

روزي در مدينه ي منوره كنار قبر مطهر رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم به همراه بعضي افراد نشسته بوديم، كه ناگهان متوجه شديم امام موسي كاظم سلام الله عليه دست فرزندش، حضرت رضا عليه السلام را گرفته و به سمت ما مي آمد، چون وارد مجلس ما گرديد و فرمود:آيا مي دانيد من چه كسي هستم؟

عرض كردم: يا ابن رسول الله! شما موسي، جعفر بن محمد عليهماالسلام هستي.

حضرت فرمود: اين فرزند را مي شناسيد؟

گفتيم: بلي، او علي، پسر موسي، پسر جعفر صادق - صلوات الله عليهم مي باشد.

آن گاه امام عليه السلام افزود: تمامي شما گواه و شاهد باشيد، كه من او را وكيل خود در زمان حياتم؛ و نيز وصي و جانشين خود پس از آن كه



[ صفحه 102]



از دنيا بروم، قرار دادم [1] .

همچنين علي بن جعفر حكايت كند:

روزي در محضر برادرم امام موسي بن جعفر عليه السلام بودم و او را حجت خداوند متعال پس از پدرم، در روي زمين مي دانستم.

ناگهان فرزندش علي عليه السلام وارد شد و برادرم فرمود: اين فرزندم، علي صاحب و پيشواي تو خواهد بود؛ و همان طور كه من جانشين پدرم هستم، او نيز جانشين من مي باشد، خداوند تو را ثابت قدم و پايدار نگه دارد.

من گريان شدم و با خود گفتم: برادرم با اين سخنان، خبر از مرگ و رحلت خود مي دهد.

ناگاه امام عليه السلام اظهار نمود: برادرم علي! مقدرات الهي بايد انجام پذيرد، همانا حضرت رسول، اميرالمؤمنين، فاطمه، حسن و حسين (صلوات الله عليهم اجمعين) الگوي تمام انسان ها بوده و هستند و من نيز تابع و پيرو ايشان خواهم بود.

علي بن جعفر افزود: اين سخنان را برادرم، امام موسي كاظم عليه السلام سه روز پيش از آن كه هارون الرشيد در دومين مرحله او را به بغداد احضار نمايد، بيان فرمود [2] .



[ صفحه 103]