مرحوم شيخ مفيد رحمة الله عليه آورده است:

امام موسي بن جعفر عليه السلام فرمود: همانا خداوند متعال دو جهان مرتبط با يكديگر آفريده است، كه يكي از آن ها عليا و ديگري سفلي مي باشد.

و آفرينش تشكيلاتي هر دو جهان را در انسان ايجاد نموده است؛ همان طور كه اين جهان را كروي شكل آفريده است، همچنين سر انسان را نيز چون گنبد، كروي شكل قرار داده و موهاي سر انسان به منزله ي ستارگان؛ و چشمان او همانند خورشيد و ماه؛ و مجراي تنفس او را چون شمال و جنوب؛ و دو گوش انسان را چون مشرق و مغرب قرار داده است.

همچنين چشم بر هم زدن انسان، مانند جرقه و برق، سخن و كلام او مانند رعد و صداي آسماني، راه رفتن او همچون حركت ستارگان سياره است.

همچنين نشست و نگاه انسان همانند اشراف ستارگان؛ و خواب انسان مانند هبوط آن ها؛ و نيز مرگ او همانند فناء و نابودي آن ستارگان خواهد بود.



[ صفحه 24]



خداوند كريم در پشت انسان 24 فقره و مهره ي استخواني همانند 24 ساعت شبانه روز، و درون او 30 روده به تعداد روزهاي ماه قرار داده است؛ و بدن او را متشكل از 12 عضو به مقدار حداكثر حمل او در شكم مادر آفريده است.

و درون انسان چهار نوع آب وجود دارد كه عبارتند از:

آب شور در چشمانش تا در گرما و سرما محفوظ و سالم بماند.

آب تلخ در گوش هايش تا جلوگيري از ورود حشرات باشد.

آب مني در صلب و كمرش تا او را از فساد و ديگر عوارض مصون و سالم نگه دارد.

آب صاف در دهان و زبانش تا كمك در جهات مختلف دهان و درون باشد.

و به همين جهت هنگامي كه حضرت آدم عليه السلام لب به سخن گشود، شهادت به يگانگي خداوند سبحان داد.

همچنين خداوند حكيم انسان را از نفس و جسم و روح آفريد، كه به وسيله ي نفس، خواب هاي مختلف مي بيند؛ و جسمش مورد انواع بلاها و امراض گوناگون قرار مي گيرد، كه در نهايت به خاك باز مي گردد؛ و روح تا زماني كه جسم بر روي زمين باشد، با او است و پس از آن جدا خواهد شد. [1] .



[ صفحه 25]