شيعه گروهي از مسلمانان هستند كه بر عهد و پيمان پيامبر مبني بر جانشيني حضرت علي عليه السلام استوار ماندند و اعتقاد دارند امامت نيز همانند نبوت منصبي است كه به وسيله ي خداوند تعيين مي گردد؛ اين مذهب با اين عقيده امري نيست كه همانند ساير مذاهب بعد از پيامبر تكون يافته باشد؛ بلكه از آغازين روزهاي نبوت پيامبر، امامت اميرمؤمنان اعلام گرديد.

بر اساس اين عقيده، امامت از اصول دين و ركن ركيني از اركان مذهب است كه براي پيامبر جايز نيست آن را مهمل گذارده و انتخاب آن را به جامعه تفويض كند؛ چنان كه براي استدلال آن به آيات قرآني و آن چه از ايشان در روز غديرخم و... فرموده استناد كرده اند.

گروه ديگري از مسلمانان، امامت را منصبي سياسي دانسته كه در اختيار جامعه مي باشد؛ نامگذاري پيروان آن حضرت به شيعه به خاطر آن بود كه پيامبر دوستان آن حضرت را شيعه ناميد.

اين مبناي عقيده ي كليه گروه هايي است كه شيعه ناميده مي شوند؛ اما به مرور زمان و برحسب سياست هاي دوران هاي مختلف و بحث هاي كلامي به گروه هاي مختلفي منشعب شدند؛ اما از آنان سه گروه باقي مانده اند: اماميه، زيديه، اسماعيليه، كه گروه اول معتقد به امامت دوازده امام مي باشند.

در اين جا از گروه هايي بحث مي كنيم كه در زمان امام كاظم عليه السلام به وجود آمده اند: