آنان گروهي هستند كه مي پندارند امام بعد از امام صادق عليه السلام فرزندش اسماعيل است؛ او نمي ميرد و مهدي قائم اوست و بازمي گردد و جهان را در اختيار مي گيرد؛ چنان كه در مرگ وي اختلاف نظر دارند؛ بعضي از آنان عقيده را بر آن است كه او نمرده و امام صادق عليه السلام مرگش را اظهار نمود به خاطر تقيه كردن از بني عباس.

و برخي از آنان گويند: مرگش صحيح است و اما امامت در فرزندان او باقي است؛ يعني امام بعد از اسماعيل پسرش محمد است؛ اين گروه را مباركيه نامند؛ از اين گروه بعضي بر محمد پايدارند و قايل به رجعت او هستند؛ برخي از آنان گويند محمد مرده و امامت در افراد ديگري جريان دارد، و آنان را باطنيه نامند.

اما براساس عقيده ي شيعه، امام صادق عليه السلام هرگز امامت اسماعيل را اعلام نفرمود و مردم به گمان اين كه امامت در فرزند بزرگتر امام محقق مي شود؛ اين پندار را پذيرفتند، و اسماعيل در زمان پدرش مرد و امام صادق عليه السلام جسد او را به همه نشان داد.