آن بزرگوار در سال 128 هجري در سرزمين ابواء [1] ، در روز هفتم ماه صفر، از مادري با فضيلت به نام «حميده» آن حضرت چشم به جهان گشود. نام او موسي و لقب شريفش كاظم و كنيه هايش ابوالحسن الاول، ابوالحسن الماضي، عبد صالح، فقيه و صابر مي باشد.

بيست سال نداشت كه پدر بزرگوارش به شهادت رسيد و دوران امامت ايشان آغاز شد و مدت 35 سال طول كشيد؛ در اين دوران آن حضرت با چند تن از خلفاي عباسي معاصر بود كه عبارتند از:

1- منصور دوانيقي؛ او كه در دوران امام صادق عليه السلام به خلافت رسيده بود، بقيه ي دوران زمامداري اش كه نه سال بود، در زمان امام هفتم عليه السلام، ادامه يافت.

2- محمد معروف به مهدي؛ او دو سال و چند ماه و چند روز خلافت نمود.

3- هادي؛ او يك سال و 15 روز خلافت را به عهده داشت.

4- هارون بن محمد ملقب به رشيد؛ كه امام عليه السلام 23 سال و دو ماه و 17 روز در دوران خلافت او زندگي نمود.

آن حضرت در دوران هارون الرشيد، و در زندان آن ملعون، در حالي كه بيش از 54 سال از عمر شريفش نمي گذشت، توسط سندي بن شاهك در روز جمعه 25 رجب سال 183 (يا 186) مسموم شد و به شهادت رسيد و در سمت غربي بغداد در مقبره ي معروف به مقابر قريش (كه هم اكنون به كاظمين معروف است) دفن گرديد.