عثمان بن عيسي گويد: مردي نزد امام كاظم - كه بر او درود باد- شكايت كرد و گفت: شكمم درد كرده و آرام نمي شود، فرمود:

هرگاه از نماز شب فارغ شدي بگو:

خدايا! هر چيزي هست از توست و ستايشي براي من تلقي نمي گردد، و هر كار زشتي انجام دادم مرا از آن برحذر داشتي و عذري از آن ندارم، خدايا! به تو پناه مي برم از اين كه تكيه نمايم بر آنچه ستايشي در مورد آن براي من نيست، يا ايمن گردم از آنچه عذري در آن ندارم.