بازگشت

دعاي آن حضرت در مناجات، به نام دعاي اعتقاد


خدايا! گناهانم و كثرت آنها چهره ام را در برابرت تغيير داده و مرا از قابليت شمول رحمتت بازداشته؛ و مرا از تحقق وعده ي مغفرت و بخشايشت دور ساخته است.

و اگر چنگ زدن من به نعمتهايت و تمسكم به اميد تو نبود، امثال و نظاير مرا از مسرفان و خطاكاران وعده نمي دادي؛ آن جا كه فرمودي: «اي بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد! از رحمت الهي نااميد نباشيد كه خداوند تمامي گناهان شما را مي آمرزد؛ به درستي كه او آمرزنده و مهربان است» و نااميدان از رحمتت را برحذر داشته و فرمودي: «و جز گمراهان چه كسي از رحمت پروردگارش مأيوس مي شود؟!» آنگاه به سبب رحمتت ما را به خواندن خود فراخوانده و فرمودي:«مرا بخوانيد تا (دعاي) شما را اجابت كنم! كساني كه از عبادتم استكبار مي ورزند، با ذلت و خواري داخل جهنم مي گردند».

خدايا! ذلت يأس مرا دربرگرفته و نااميدي از رحمتت شامل حالم گرديده؛ خدايا! به آن كه گمان نيك به تو دارد وعده دادي و كسي را كه گمان بد به تو دارد، تهديد به عقاب كردي.

خدايا! گمان نيك من به تو در رهايي ام از آتش دوزخ، و بخشش خطايم و ناديده گرفتن لغزشم، اشك مرا جاري ساخت؛ و فرمودي در حالي كه گفتارت حق است و تخلف و تبديلي در آن نيست: «روزي كه هر گروهي را به نام پيشوايشان مي خوانيم»، آن روز، روز زنده شدن است؛ آن گاه كه در صور دميده شده و آن چه در قبرها است، برانگيخته مي شود.

خدايا! اقرار كرده و گواهي مي دهم و اعتراف كرده و انكار نمي كنم و آشكار و نهان و ظاهر و پنهان مي گويم: تو خدايي هستي كه معبودي جز تو نيست؛ يگانه اي و شريكي نداري و محمد بنده و فرستاده توست و علي اميرمؤمنان و سيد جانشينان، و وارث علم پيامبران و قاتل مشركان و امام پرهيزكاران و نابود كننده ي منافقان و جهادگر با پيمان شكنان و از حق بيرون روندگان و خارج شوندگان از دين، امام و راهنماي من است؛ و آن كه به اعمالم اگر چه پاك باشد اعتمادي نداشته و آنها را نجات دهنده نمي يابم اگر چه صالح باشد، جز با ولايتش و پيروي از او و اقرار به فضائلش و پذيرش از راويان فضائلش و انقياد در برابر آنها.

خدايا! به جانشينان وي از فرزندانش اقرار مي كنم؛ (آنان كه) پيشوايان و حجت ها، و راهبران و چراغ هاي هدايت، پرچم هاي ايمان و پرتوهاي هدايت، و آقايان و نيكانند؛ و به آشكار و نهان، و ظاهر و باطنشان، و زنده و مرده ي آنان، و شاهد و غايبشان ايمان مي آورم؛ شك و شبهه اي در آن نبوده، و هيچ تحول و دگرگوني در آن وجود ندارد.

خدايا! در روز رستاخيز و برانگيخته شدن، مرا به امامت آنان بخوان! و در زمره ي ايشان محشور نما! و در زمره ي اصحابشان نامم را بنويس! و از برادرانشان قرار ده! و اي مولايم به واسطه ي آنان مرا از آتش جهنم رهايي بخش! چرا كه اگر مرا از آن عافيت بخشي، از رستگاران مي گردم.

خدايا! صبح كردم در حالي كه اطمينان و اعتماد و پناه و پناهگاهي نداشتم جز آنان كه نزد تو آوردم از خاندان پيامبرت - كه درود تو بر او باد- علي اميرمؤمنان و خانم بزرگوارم فاطمه ي زهرا و حسن و حسين و پيشوايان از فرزندانش و حجت پوشيده از نوادگان ايشان و كسي كه بعد از ايشان اميد مردم بوده و برگزيده ي تو است؛ بر او و ايشان درود باد.

خدايا! آنان را پناهم در سختي ها و ياورم در موارد ترسناك قرار ده! و به واسطه ي آنان مرا از هر دشمني طغيانگر و فاسق تجاوزگر، و از شر آن چه مي شناسم و آن چه نمي شناسم، و آن چه از من پوشيده بوده و آن چه مي بينم، و از شر هر جنبنده اي كه وجودش در اختيار پروردگارم است، نجات ده! پروردگارم در راه مستقيم قرار دارد.

خدايا! توسلم به تو به وسيله ي آنان بوده و نزديكي ام به تو با محبت آنان است؛ رحمت و بخششت را بر من بگشا! و مرا نزد خلقت محبوب بدار! و دشمني و عداوتشان را از من دور بدار! تو بر هر كار قادري.

خدايا! براي هر توسل كننده اي ثواب و براي هر شفاعت خواهي حقي است؛ به حق آن كه او را وسيله ي خودم به سوي تو و پيشاپيش حاجتهايم قرار دادم، از تو مي خواهم كه بركت اين روز و سال و ماهم را به من بنماياني.

خدايا! آنان تكيه گاه من در سختي ها و آساني ها، تندرستي و بلا، خواب و بيداري، كوچ نمودن و اقامت، سختي و آساني، صبح و شام، و در بازگشت و جايگاهم، مي باشند.

خدايا! پس به حق آنان مرا از نعمتت خالي مگردان و اميدم را از رحمتت قطع مكن! و مرا به بستن درهاي روزي آزمايش مفرما! و از جانب خودت راه گشايش آساني را برايم بگشا! و از هر سختي راه، رهايي ام ده! و به سوي هر گشايشي طريقي برايم بگشا! به رحمتت اي مهربانترين مهربانان!

خدايا! شب و روز را همراه با رحمت و تندرستي و منت و فضيلت برايم درگذر قرار ده! و مرا به احدي نيازمند مگردان! به رحمتت اي مهربانترين مهربانان! تو بر هر كار احاطه داري؛ خدا ما را كافي و بهترين وكيل است.