معاوية بن وهب بجلي گويد: در نوشته هاي پدرم به خط مولايم امام كاظم - كه بر او درود باد -ديدم كه نوشته شده بود: يكي از وظايف شيعيان ما در برابر ما آن است كه بعد از هر نماز واجب، قبل از حركت از جاي خود اين دعا را بخوانند:

خدايا! به نيكي نمودن و مهرباني گذشته ات و به پرورش دادن زيبا و شرافتت و به خلقت محكم و قدرتت، به پوشش زيبا و دانايي ات بر محمد و خاندانش درود فرست و قلبهايمان را به يادت زنده گردان و گناهانمان را آمرزيده، عيوبمان را پوشيده، واجباتمان را مقبول، نوافلمان را مورد سپاس قرار ده و قلبهايمان را به يادت زنده و جانهايمان را به طاعتت مسرور و شادمان و عقولمان را بر توحيد و يگانه پرستي ات ملزم نما، و ارواحمان را بر دين فطري ات و انداممان را بر خدمتگزاري ات قرار ده و نام هايمان را در زمره ي خواص درگاهت مشهور و نيازهايمان را نزد خودت سهل و آسان قرار ده و روزي هايمان را از خزاينت نازل فرما! تو خدايي كه هيچ معبودي جز تو نيست. هر كه تو را دوست داشت، رستگار گرديد و هر كه با تو مناجات نمود، سودمند شد و هر كه تو را خواند، عزيز شد و هر كه اميد به تو داشت رستگار شد و هر كه قصد تو را نمود، بهره برد و هر كه با تو معامله نمود، سود برد و تو بر هر كار قادري؛ خدايا بر محمد و خاندانش درود فرست! دعايم را بشنو همچنان كه فقر و نيازم را به سوي خودت مي داني؛ تو بر هر كار قادري.