عبدالرحمن بن حجاج گويد:

به امام كاظم عليه السلام عرض كردم: خونريزي زائو بعد از سي و چند روز، قطع شده و به نماز خواندن پرداخته ولي بعد از يك يا دو روز، مجددا خون سياه و يا صورتي تراوش كرده است.

اينك تكليف او چيست؟

حضرت عليه السلام فرمود:

إن كانت صفرة فلتغتسل و لتصل و لا تمسك عن الصلاة.



[ صفحه 166]



«اگر چه خون صورتي باشد، بايد غسل كند و نماز بخواند و با اين عذر و بهانه ها نماز خدا را ترك نكند». [1] .

شرح: از خونريزي جديد اين زائو- گرچه صورتي رنگ باشد- متوجه مي شويم كه استحاضه او قطع نشده و پاكي چند روزه او، چون با دوره ي دوم حيض او مقارن بوده، پاكي واقعي نبوده است. در نتيجه بايد گفت: غسل و نماز او باطل و بي مورد انجام گرفته و اينك كه پا به دومين دوره استحاضه مي گذارد، بايد غسل حيض خود را تجديد كند و به تكاليف مستحاضه عمل نمايد.

عبدالله بن مغيره نيز گويد: از امام كاظم عليه السلام سؤال نمودم در مورد زني كه خون نفاس ديده و نمازش را سي روز ترك كرده است، سپس پاك شده و بعد از آن مجددا خون ديده است. حضرت عليه السلام فرمود:

تدع الصلاة لأن أيامها أيام الطهر و قد جازت أيام النفاس.

«بايد نمازش را اعاده كند چون در ايام پاكي بوده است و ايام نفاس او هم به تحقيق گذشته بوده است». [2] .



[ صفحه 167]