علي بن جعفر بن محمد گويد: از برادر خود موسي بن جعفر عليه السلام پرسيدم: صدقه (زكات) در چه چيزها است؟ فرمود:

قال رسول الله صلي الله عليه و اله: في تسعة الحنطة و الشعير و التمر و الزبيب و الذهب و الفضة و الإبل و البقر و الغنم و عفي عما سوي ذلك.

«پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله فرموده است: در نه چيز است: گندم، جو، خرما، مويز، طلا، نقره، شتر، گاو، گوسفند؛ و از چيزهاي ديگر عفو شده».

پرسيدم: شخصي زكات نقره اش را با طلا مي پردازد و زكات طلا را نقره به همان قيمت پرداخت مي كند، صحيح است؟

فرمود: «لا بأس؛ اشكالي ندارد».

پرسيدم: زكات آيا داده مي شود به كسي كه داراي صد (درهم) باشد؟ فرمود:

نعم و من له الدار و العبد فإن الدار ليس نعدها مالا.



[ صفحه 221]



«آري و به كسي كه خانه دارد و بنده دارد زيرا خانه را نبايد مال شمرد».

پرسيدم: آيا بر بنده زكات مي توان داد؟ فرمود: نه.

پرسيدم: از كسي كه به مكه نرفته آيا از زكات مي توان خرج حج او را داد؟

فرمود:

نعم و ليس ينبغي لأهل مكة أن يمنع الحاج شيئا من الدور ينزلونها.

«آري، اهل مكه نبايد مانع حاجي ها بشوند از ورود به خانه هايشان».

پرسيدم: شخصي به فرزندش صدقه اي مي دهد مي تواند آن را باز پس بگيرد؟ فرمود:

قال رسول الله صلي الله عليه و اله الذي يتصدق بصدقة ثم يرجع فيها مثل الذي يقي ء ثم يرجع في قيئه.

«پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله فرمود: هر كسي كه صدقه اي بدهد و بعد آن را پس بگيرد مثل كسي است كه استفراغ كند و استفراغ خود را دو مرتبه ببلعد».



[ صفحه 222]