اسحاق بن عمار گويد: به امام هفتم عرض كردم: مردي، ديگري را راهنمايي مي كند بر متاعي، و مي گويد آن را خريداري كن و من نيم آن را قبول دارم، و آن شخص آن مال را خريداري مي كند و قيمتش را مي پردازد. فرمود:

له نصف الربح.

«نيم ربح (سود) از آن اوست».

عرض كردم: اگر ضرر كرد زيان را هم او شريك است؟

فرمود:

نعم عليه الوضيعة كما يأخذ الربح.

«آري، ضرر و زيان را بايد بپذيرد همچنان كه سود را مي گيرد». [1] .



[ صفحه 247]



مخفي نماند كه اين حكم در صورتي است كه شرط نكرده باشند.