محمد بن فضل گويد: به امام كاظم عليه السلام عرض كردم: قربانت گردم، از يكي از برادرانم خبري مي رسد كه آن را نمي پسندم و وقتي از خود او مي پرسم وي منكر آن مي شود با آن كه گروه مورد اعتمادي آن را از او نقل مي كنند.

امام عليه السلام در پاسخ فرمود:

يا محمد! كذب سمعك و بصرك عن أخيك فإن شهد عندك خمسون قسامة و قال لك قولا فصدقه و كذبهم لا تذيعن عليه شيئا تشينه به و تهدم به مروءته- فتكون من الذين قال الله في كتابه - إن الذين يحبون أن تشيع الفاحشة في الذين آمنوا لهم عذاب أليم.

«اي محمد! گوش و چشمت را پيرامون برادرت تكذيب كن، و اگر پنجاه سوگند خورنده نزد تو گواهي دهند و او سخن ديگري گويد، سخن برادر خود را تصديق و سخن آنان را تكذيب كن، و از او خبري را منتشر نكن كه موجب زشتي او گردد و



[ صفحه 313]



آبرويش را بريزد كه اگر چنين كني از كساني خواهي بود كه خداوند درباره ي آن ها فرموده: «إن الذين يحبون أن تشيع الفاحشة في الذين آمنوا لهم عذاب أليم؛ كساني كه دوست دارند كه زشتكاري در ميان آنان كه ايمان آورده اند شيوع پيدا كند براي آنان عذابي پردرد خواهد بود - نور: 19». [1] .