احمد بن سليمان گويد: مردي از موسي بن جعفر عليه السلام كه مشغول طواف بود پرسيد كه معناي جواد را براي من شرح دهيد.

حضرت عليه السلام فرمود:

إن لكلامك وجهين فإن كنت تسأل عن المخلوق فإن الجواد الذي يؤدي ما افترض الله عليه و إن كنت تسأل عن الخالق فهو الجواد إن أعطي و هو الجواد إن منع لأنه إن أعطاك أعطاك ما ليس لك و إن منعك منعك ما ليس لك.

«اين سخن تو دو معني دارد اگر معناي جود را نسبت به مخلوق مي پرسي هر كس



[ صفحه 314]



آنچه را كه خداوند بر او واجب فرموده پرداخت او را جواد گويند و اگر نپرداخت و بخل ورزيد، بخيلش خوانند و اگر مقصودت معناي جواد نسبت به خالق است بايد متوجه باشي كه خداوند اگر چيزي به كسي عطا فرمايد و اگر عطا نكند در هر دو صورت جواد است زيرا خداي تعالي كه به بنده اي عطائي فرمايد چيزي را كه حق بنده نبوده عطا فرموده است و اگر چيزي از او دريغ بدارد چيزي را كه حق بنده نبوده است دريغ فرموده است (و نسبت بخل به حضرتش نتوان داد)». [1] .