يا هشام! من سلط ثلاثا علي ثلاث فكأنما أعان هواه علي هدم عقله: من أظلم نور فكره بطول أمله، و محا طرائف حكمته بفضول كلامه، و أطفأ نور عبرته بشهوات نفسه فكأنما أعان هواه علي هدم عقله، و من هدم عقله أفسد عليه دينه و دنياه.

اي هشام! آن كس كه سه چيز را بر سه چيز برتري بخشد، گويي خواهش تن و هوس را بر ويران كردن خرد خويش ياري داده است: آن كس كه روشنايي انديشه را با [رؤياها] و آرزوهاي بزرگ و بلند، سياه كند و با گفتار بيهوده و بي فرجام، زيباييهاي حكمت خويش را تباه كند و [چراغ و] نور عبرت اندوزي خويش را با شهوت و خواهش تن خاموش سازد، گويي هوس را به خردستيزي و خردسوزي برتري داده و ياري رسانده است. و آن كس كه خرد را ويران كند و بسوزد، [هر دو جهان و] دين و دنياي خويش را تباه كرده است.