يا هشام! مثل الدنيا مثل ماء البحر كلما شرب منه العطشان ازداد عطشا حتي يقتله.

اي هشام! اين جهان چنان آب درياست، تشنه هر چند از آن بيشتر بنوشد تشنه تر شود، چندان كه [همان آب] او را بكشد.