يا هشام! ان الزرع ينبت في السهل و لا ينبت في الصفا. فكذلك الحكمة تعمر في قلب المتواضع و لا تعمر في قلب المتكبر الجبار، لأن الله جعل التواضع آلة العقل و جعل التكبر من آلة الجهل، ألم تعلم أن من شمخ الي السقف برأسه شجه. و من خفض رأسه استظل تحته و أكنه. و كذلك من لم يتواضع لله خفضه الله. و من تواضع لله رفعه.

اي هشام! كشت در زمين هموار بار مي آورد و نه در سنگلاخ. حكمت و فرزانگي نيز در [جان و] دل فروتن بالنده مي شود و نه در [جان و] دل خودبين سركش؛ چون خداوند فروتني را ابزار خرد ساخته و تكبر و خودبيني را يكي از ابزارهاي بي خردي و ناداني كرده است. نمي بيني كه هر كس سر تا آسمانه فرابرد سرش بشكند و هر كس سر در پيش فروآورد سقف، سايه بر او افكند. خداوند نيز هر كه را فروتن نباشد و درشتي كند، فرومي نشاند و هر كه را فروتني نمايد، فرامي برد و رفعت مي بخشد.