يا هشام! اياك و الكبر علي أوليائي و الاستطالة بعلمك فيمقتك الله، فلا تنفعك بعد مقته دنياك و لا آخرتك. و كن في الدنيا كساكن دار ليست له، انما ينتظر الرحيل.

اي هشام! از تكبر با دوستان من و از خودشيفتگي به دانش خويش بپرهيز كه خداوند بر تو خشم مي آورد، و پس از خشم خداوند، اين جهان و آن جهان تو را سودي نمي بخشد. در اين جهان چنان كسي باش كه در خانه ي ديگران - كه از آن او نيست - منزل كرده و چشم به راه كوچ است.