در مجموعه رواياتي كه در تفسير آيات از آن امام بزرگوار عليه السلام بر جاي مانده است، از يك سوي، به جايگاه امامت به عنوان تداوم رسالت در چهره ولايت، صفات امام، نقش والاي آن در زندگاني انسان، امامت به عنوان امانت الهي، ترسيم چهره زيبا و هدايتگر امام راستين و اشاره هايي تنبّه آفرين و گويا توان يافت و از سوي ديگر، با قاطعيت تمام، چهره پليد حاكمان ستمگر افشا شده و حضور غاصبانه حاكمان غيرالهي بر ملا گشته و حماسه عظيم درگيري براي برانداختن ستم پيشگان سروده شده و در نهايت، انسانها به طلب خورشيد خوانده شده اند.