حضرت كاظم به مردي فرمود: آيا دوست داري در دنيا بماني؟ پاسخ داد: بلي، پرسيد: براي چه؟ گفت: به خاطر قرائت قل هو اللّه أحد، آنگاه حضرت ساكت شد و پس از زماني گفت: اي حفص! هركس از دوستان و شيعيان ما بميرد و قرآن را خوب نداند، در عالم برزخ آموزش داده مي شود تا خدا به واسطه آن درجه و مقامش را بالا ببرد.

زيرا درجات بهشت به قدر آيه هاي قرآن كريم است: به قاري گفته مي شود: بخوان و ترقّي كن پس او مي خواند و ترقّي مي كند. حفص گويد:

در عمرم نديدم كسي را كه از امام كاظم (ع) بيشتر خداترس و به رحمت حق اميدوار باشد و قرآن خواندنش همراه با حزن بود و گويا هنگام قرائت به شخصي خطاب مي كند. [1] .