به جاست كه قاري به معني و تفسير هم توجه نمايد، در سخنان امام كاظم (ع) مواردي از تفسير آيات بيان شده مثلاً «توبه نصوح» در آيه «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا تُوبُوا اِلَي اللّه ِ تَوْبَةً نَصَوُحا» [1] را چنين تفسير مي فرمايد: بنده به درگاه بيشترين تفسيرهاي آن بزرگوار در شرح آيه هايي است كه در اثبات امامت و رهبري و يا بيزاري و مذمت منحرفانِ از امامت نازل شده است.

خدا توبه مي كند و ديگر برنمي گردد و توبه نمي شكند و براستي كه محبوبترين بندگان خدا در پيشگاه حق، فريب خوردگان توبه كننده اند. [2] .