بازگشت

احترام به فرزند


افراد نسبت به رعايت ادب و احترام ديگران متفاوتند، برخي به نحو شايسته اي نسبت به ديگران رعايت ادب و احترام مي نمايند و در اصل احترام و ادب فرقي ميان بزرگترها و كوچكترهاي اعضاي خانواده خود و ديگران قايل نيستند، برخي ديگر در خارج از كانون خانواده خويش و نسبت به ديگران بسيار مؤدب مي نمايند و چه بسا به رعايت ادب و احترام شهرت يافته اند اما در كانون خانواده خويش چنان احترامي را لازم نمي دانند و رفتار و گفتاري مؤدبانه و محترمانه آنچنان كه مي بايست در مقابل فرزندان خود ندارند، عده اي ديگر هستند كه فقط بزرگترها را شايسته رعايت ادب و احترام مي دانند و به كودكان وقعي نمي نهند و با پندار خود آنان را بچه مي انگارند غافل از آنكه گرچه ما آنان را كودك مي پنداريم اما آنان خود را كوچك و كودك نمي پندارند بلكه در حد فهم خود تصور بزرگي از خويشتن دارند، بايد دانست كه رعايت ادب و احترام صرفا نه در خارج منزل شايسته است و نه هم فقط نسبت به بزرگترها بايسته، بلكه همچنانكه احترام به بزرگترها لازم است و شايسته نسبت به كوچكترها نيز ضروري است و بايسته زيرا كودك ادب و احترام را در آموزشگاه خانواده فرا گرفته و آن را در صحنه اجتماع به نمايش مي گذارد.

از سليمان بن حفص مروزي نقل شده كه گفت: موسي بن جعفر فرزند خود علي را «رضا» ناميد و هر زمان كه نام او را بدون خطاب به او بر زبان جاري مي كرد، مي فرمود: بگوييد فرزند من رضا، نزد من بيايد و به فرزند خود «رضا» چنين گفتم و فرزند من رضا چنان گفت و هرگاه آن جناب را مخاطب قرار مي داد، مي فرمود: يا ابالحسن [1] .

امام (عليه السلام) نه تنها در زمان حيات فرزندان آنها را احترام مي نمود كه بعد از مرگ آنها نيز براي آنها احترام قائل مي شد و اين رفتار براي فرزنداني كه در قيد حيات بودند بسيار جالب و با اهميت بود. يونس بن يعقوب نقل مي كند هنگامي كه امام موسي (عليه السلام) از بغداد به مدينه برگشت، فرزند او در «فيد» [2] وفات يافت. حضرت او را در همانجا دفن نمود و به بعضي از دوستانش سفارش كرد كه قبر او را با گچ بسازند و نام او را بر لوحي نوشته، بر قبرش بگذارند. [3] .


پاورقي

[1] ترجمه عيون اخبار الرضا، ص 14.

[2] مفيده نام مكاني است كه در نيمه راه كوفه به مكه واقع است. معجم البلدان، ج 4، ص 282.

[3] بحار، ج 48، ص 289.