بازگشت

كودك و وابستگي به والدين


پيوند عاطفي والدين و فرزندان از نشانه هاي خداوند است؛ پيوند ناگسستني و بي شائبه اي كه بر اساس محبت است نه نياز و منفعت. وابستگي عاطفي فرزند به والدين بيش از تعلق خاطر والدين به فرزند است. نياز به عاطفه سراسر وجود كودك را فرا گرفته و او را به عنايت والدين نيازمند ساخته است. كودك توان دوري از والدين را ندارد و هرگونه بي توجهي پدر و مادر به اين وابستگي مي تواند در آينده براي كودك مشكل آفرين باشد. متأسفانه امروزه برخي از والدين، بي آنكه ناگزير باشند، فرزندان خود را به مهدكودك مي سپارند. هر چند مهدكودك بعد اجتماعي كودكان را پرورش مي دهد، اما هرگز پاسخگوي نياز حياتي كودك به عاطفه نيست. بنابراين شايسته است والدين، در حد امكان، فرزندان خود را از حلاوت مهر مادري و عطوفت پدري محروم نسازند. توجه به وابستگي كودك چنان مهم است كه حتي در محافل نبايد ميان پدر و فرزند كه كنار هم نشسته اند، فاصله انداخت.

امام كاظم (ع) مي فرمايد:

رسول خدا (ص) از فاصله انداختن بين پدر و فرزند نهي فرمود. [1] .


پاورقي

[1] الكافي، ج 6، ص 50.