وفاي به وعده، حتي در برابر كفار، از صفات پسنديده و مورد توجه پيشوايان دين است. اين عمل مهم در برخورد با كودكان از اهميت بيشتري برخودار است. كودكان جز به تحقق وعده والدين نمي انديشند، در وفاي والدين ترديد ندارند و هماره به انتظار لحظه موعود مي نشينند. هر گونه تاخير و تخلف در وفاي به وعده آنها را مي آزارد و به تخريب روحيه اعتماد به والدين مي انجامد. افزون بر اين، چنين كردار ناپسندي غير مستقيم درس پيمان شكني به آنان مي آموزد. كليب صيداوي نقل مي كند كه، امام كاظم (ع) فرمود: اذا وعدتم الصبيان وفوا لهم...؛ هنگامي كه به فرزندانتان وعده داديد، وفا كنيد؛ همانا كودكان چنان مي پندارند كه شما به آنها روزي مي دهيد. خداوند متعال به خاطر هيچ چيزي به اندازه زنان و كودكان خشمگين نمي شود. [1] .