فرزندان تا وقتي به بلوغ شرعي، عقلي و اجتماعي دست نيافته اند، به مراقبت والدين و هدايت آنها نياز دارند.

فراهم ساختن زمينه مساعد براي دستيابي فرزندان به جايگاه اجتماعي مناسب، بخشي از وظايف والدين در برابر فرزندان است. آنها بايد، براي رسيدن به اين هدف، فرزندشان را در انتخاب شغل مناسب ياري دهند. چه بسيار فرزنداني كه براثر بي توجهي والدين به مشاغل پست و منفي تن داده اند و به خاطر محروم بودن از راهنماييهاي سودمند والدين از موقعيتهاي ارزشمند و شايسته اجتماعي محروم شدند، سرانجامشان به رذالت و پستي گراييد و مايه ننگ و خواري والدين گرديدند. امام كاظم (ع) فرمود:

شخصي [با فرزندش] خدمت رسول خدا(ص) آمد و گفت: اي رسول خدا، حق اين فرزند بر من كدام است؟

حضرت فرمود: نام نيكو برايش انتخاب كن، او را ادب بياموز و در موقعيتي نيك قرار ده.[جايگاه اجتماعي مناسب برايش فراهم ساز] [1] .

در حديث ديگري مي فرمايد: شخصي همراه فرزندش خدمت پيامبر (ص) رسيد و گفت: يا رسول الله، من به فرزندم نوشتن آموختم، او را به چه كاري گمارم؟

حضرت فرمود: او را به كاري كه خشنودي خداوند در آن است بگمار و از پنج شغل بازدار: سيائي، صائغي، قصابي، حناطي و نحاسي.

مرد پرسيد: سياء كيست؟

فرمود: كسي كه كفن مي فروشد و براي امتم آرزوي مرگ مي كند. همانا نوزاد امت من، نزد من از آنچه خورشيد بر آن مي تابد، محبوب تر است. صائغ كسي است كه درپي زيان [2] امت من است؛ قصاب ذبح مي كند تا آنكه رحمت از قلبش مي رود؛ حناط كسي است كه غذا را احتكار مي كند، همانا اگر خداوند محتكر را در حال دزدي مشاهده كند، بهتر است از اينكه او را چهل روز در حال احتكار ببيند؛ اما نحاس [برده فروش] جبرئيل نزدم آمد و فرمود:

اي محمد، بدترين امت كساني اند كه مردم را مي فروشند.