چنانچه خداوند خواسته هر پيشوايي از امامان اهل بيت عليهم السلام به امام بعدي، كه جانشين او مي شود، بايد سفارش و وصيت كند و او مسئول به معين كردن جانشين خود و ميراث داري مقامش است. و به خاطر اين كه امت پيشواي خود و رجوع خود را



[ صفحه 107]



بشناسد، لذا امام موسي بن جعفر، فرزندش امام رضا عليه السلام را به جانشيني خود معين كرد و بر امامت او تصريح كرد و مطلب را به پيروان و ياران خود اعلام داشت. در اين مورد عده اي از راويان از داود الراقي نقل كرده اند كه: به ابوابراهيم موسي بن جعفر عرض كرد: فدايت شوم، سن من زياد شد، پس به من بگو پيشواي بعد از شما كيست؟ آن حضرت گفت: ابوالحسن رضا، [1] از عبدالله بن مرحوم نقل شده است كه: از بصره به قصد مدينه بيرون رفتم. زماني كه مقداري راه را طي كرده بودم، ابوابراهيم موسي بن جعفر را ملاقات كردم، و او مي خواست به سوي بصره حركت كند. لذا به سوي من پيكي فرستاد و من بر ايشان وارد شدم، بعد آن حضرت نامه اي به من داد و دستور داد كه آن را به مدينه برسانم. عرض كردم: جانم به فدايت، به چه كسي برسانم؟ فرمود: به فرزندم، علي، زيرا او سرپرست كارهاي من و بهترين پيروان من است [2] و عده اي از راويان كه آنها از حسين بن غفار نقل كرده اند، آمده است كه: نوشته هايي از سوي ابوابراهيم موسي عليه السلام به سوي ما بيرون آمد و آن حضرت در زندان بود و در آن نوشته درج شده بود كه پيمان من به سوي بزرگترين فرزندم [3] باشد، يعني ملقب به رضا. اين ها تصريحاتي است كه از امام كاظم عليه السلام رسيد و بر پيشوايي فرزندش، علي الرضا عليه السلام، صراحت دارد تا زنجيره پيشوايي متصل شود و راه آن ادامه يابد و امانت الهي حفظ گردد و نوادگاني كه برخي از آنها از برخي ديگر هستند.



[ صفحه 108]