بازگشت

امام كاظم؛ چشمه ي جوشان نبوت، در كودكي


عيسي شلقان مي گويد: روزي در جايي نشسته بودم، امام كاظم عليه السلام [كه در آن وقت كودك بود] در حالي كه بره اي همراهش بود از كنار من عبور كرد، به او گفتم: «اي پسر! مي بيني پدر شما (امام صادق) چه مي كند؟ نخست به ما دستور داد كه «ابوالخطاب» (محمد بن مقلاس اسدي كوفي) را دوست بداريم، سپس دستور داد كه او را لعن كنيم و از او بيزاري بجوييم.»

امام كاظم عليه السلام كه كودكي خردسال بود فرمود: «همانا! خداوند، بعضي از انسانها را براي ايمان آفريد كه ايمانشان دائمي است و بضعي را براي كفر دائمي آفريد و در اين ميان نيز به بعضي عاريه اي داد كه آنان را «معارين» (عاريه داده شدگان) گويند، كه هرگاه خداوند بخواهد، ايمان را از آنها بگيرد، «ابوالخطاب» از اين گونه است كه ايمان عاريه اي به او داده بودند [در آن زمان كه ايمان داشت، امام صادق عليه السلام فرمود: او را دوست بداريد، اكنون كه مذهب باطلي اختراع كرده، امام صادق فرموده: او را لعنت كنيد.]

عيسي شلقان مي گويد: به حضور امام صادق عليه السلام رفتم و آنچه را كه به فرزندش امام كاظم عليه السلام گفته بودم و او جوابم داده بود، به عرض آن حضرت رساندم، امام صادق عليه السلام به من فرمود:

انه نبعة نبوة:



[ صفحه 23]



«اين پسر (يا اين كلام پسرم) از جوشش نبوت (از سرچشمه ي جوشان نبوت) مي باشد.» [1] .


پاورقي

[1] اصول كافي، ج 2، ص 488.