پدر بزرگوار امام كاظم عليه السلام، امام صادق (ع) مي باشد كه شرح زندگي او در شماره قبل گذشت.

مادر بزرگوار امام كاظم عليه السلام به نام «حميده» از مهاجران اندلس بود، امام باقر عليه السلام در آغاز ازدواج پسرش امام صادق عليه السلام با او، به او فرمود: نامت چيست؟ او عرض كرد: حميده، امام به او فرمود:

حميدة في الدنيا، محمودة في الآخرة:

«تو ستوده باشي در دنيا، و پسنديده باشي در آخرت.»

آنگاه به امام صادق عليه السلام فرمود: «اين دختر را به عنوان همسر نزد خود ببر.»



[ صفحه 14]



امام صادق عليه السلام در شأن همسرش حميده (مادر امام كاظم) فرمود:

حميدة مصفاة من الادناس كسبيكة الذهب، ما زالت الاملاك تحرسها حتي اديت الي كرامة من الله لي، و الحجة من بعدي:

«حميده مانند شمش خالص طلا از ناپاكيها و ناخالصيها، پاك است، فرشتگان او را همواره نگهداري كردند تا به من رسيد، به خاطر كرامتي كه خدا نسبت به من و حجت پس از من (فرزند او) عنايت فرمود.» [1] .

حميده بانوي آگاه و حديث دان بود، او همچون يك راوي مورد اطمينان، گاهي روايات را كه از امام صادق عليه السلام شنيده بود نقل مي كرد، از جمله ابوبصير مي گويد: پس از شهادت امام صادق عليه السلام نزد او رفتم و تسليت گفتم، او گريه كرد و من نيز گريستم، گفت: «اگر هنگام رحلت امام صادق عليه السلام در محضرش بودي امر عجيبي مي ديدي، آن حضرت در آن لحظات آخر، چشمش را گشود و فرمود: «همه ي بستگانم را در اينجا حاضر كن.» همه را حاضر نمودم، آن حضرت نگاهي به آنها كرد و فرمود:

ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة:

«همانا شفاعت ما به كسي كه نماز را سبك بشمرد نرسد.» [2] .



[ صفحه 15]