امام كاظم عليه السلام يك سال در بصره، در زندان عيسي بن جعفر (نوه ي منصور دوانيقي) به سر برد، پس از يكسال، عيسي براي هارون چنين نوشت:

«موسي بن جعفر عليه السلام را از من تحويل بگير، و به دست هر كس مي خواهي بسپار وگرنه او را آزاد مي كنم، كوشش بسيار كردم تا حجتي براي او بيابم، ولي چيزي به دستم نيامد. تا آنجا كه هنگام دعا كردن او مخفيانه گوش فرادادم تا ببينم آيا براي تو يا من نفرين مي كند، چيزي نشنيدم، جز اينكه براي خود دعا مي كرد و از درگاه خدا طلب رحمت و مغفرت مي نمود.

نيز روايت شده: عيسي اين دعا را از آن حضرت در زندانش، بسيار شنيد:

اللهم انك تعلم اني كنت اسئلك ان تفرغني لعبادتك اللهم و قد فعلت و لك الحمد:



[ صفحه 102]



«خدايا! تو مي داني كه من جاي خلوتي براي عبادت تو، از تو مي خواستم، اينك تو چنين جاي خلوتي را برايم آماده ساخته اي، شكر و سپاس مي گويم تو را.» [1] (كه دعايم را به استجابت رسانده اي.)