هنگامي كه امام كاظم در زندان فضل بن ربيع بود، هارون در ضمن نامه اي از فضل خواست تا آن حضرت را بكشد، او از اقدام به چنين جنايتي خودداري كرد، هارون در نامه اي به او نوشت كه امام را به فضل بن يحيي برمكي تحويل دهد.

طبق اين فرمان فضل بن يحيي امام را از فضل بن ربيع تحويل گرفت و به خانه اش برد و در اطاقي او را تحت نظر نگهداشت، آن حضرت روزها روزه مي گرفت و همواره به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشت، فضل بن يحيي تحت تأثير عظمت معنوي امام قرار گرفت، و به آن حضرت احترام مي كرد.

خبر احترام فضل بن يحيي، از امام كاظم عليه السلام، به هارون رسيد، او خشمگين شد و براي فضل بن يحيي نامه اي نوشت و او را از احترام به امام كاظم عليه السلام نهي كرد، و از او خواست كه امام را به قتل رساند،



[ صفحه 105]



ولي او مرتكب چنين جنايتي نشد.

از سوي ديگر هارون، خادم مخصوصش به نام «مسرور» را طلبيد و به او نامه اي داد و گفت: اين نامه را به «عباس بن محمد» (رئيس دژخيمان سپاه) برسان، و به او دستور بده تا آنچه را در نامه نوشته شده اجرا كند و نامه ي ديگري به مسرور داد و گفت: «اين نامه را نيز به دست «سندي بن شاهك» (يكي از دژخيمان بي رحم) برسان و به او دستور بده تا از «عباس بن محمد» اطاعت كند.

مسرور خادم، به بغداد آمد و به خانه ي فضل بن يحيي رفت و امام كاظم عليه السلام را در آنجا در آسايش ديد، همان لحظه نزد عباس بن محمد و سندي بن شاهك رفت و نامه هاي هارون را به آنها داد.

عباس پس از خواندن نامه، فضل بن يحيي را احضار كرد، و به سندي بن شاهك دستور داد تا بدن فضل را برهنه كند و صد تازيانه به او بزند، سندي اين دستور را اجرا نمود... از آن پس امام را به زندان سندي بن شاهك منتقل كردند [1] .