هشام بن احمر مي گويد: همراه امام كاظم عليه السلام بودم، آن حضرت سوار بر مركب بود و با هم در خارج شهر مدينه حركت مي كرديم،



[ صفحه 121]



ناگاه ديدم آن حضرت از پشت مركب، زانو خم كرد و پياده شد به سجده افتاد، و سجده ي طولاني انجام داد، سپس سربلند كرد.

از آن حضرت پرسيدم: «قربانت گردم چرا سجده طولاني نمودي؟»

امام كاظم: هنگام حركت، به ياد نعمتي افتادم كه خداوند به من عطا فرموده است و خواستم خدا را به خاطر آن نعمت سجده كنم (و در حال سجده از او تشكر و سپاس نمايم.) [1] .

از شگفتيها اين كه امام كاظم عليه السلام فرمود:

اني استغفر الله في كل يوم خمسة آلاف مرة:

«من هر روز پنج هزار بار در پيشگاه خدا، استغفار و طلب آمرزش مي كنم.» [2] .