امام موسي بن جعفر عليه السلام، علي بن يقطين يكي از بزرگ ياران خويش را از اين فرمان استثناء كرد و اجازه داد تا منصب وزارت را در روزگار هارون عهده دار گردد و پيش از او، منصب وزارت را در ايام مهدي بپذيرد. در يك باري علي بن يقطين از امام موسي بن جعفر عليه السلام اجازه خواست كه از وزارت هارون استعفا دهد. اما امام كاظم عليه السلام فرمود:

«لا تفعل فان لنا بك أنسا، و لاخوانك بك عزا و عسي ان يجبر الله بك كسرا و يكسر بك نائرة المخالفين عن اوليائه يا علي كفارة اعمالكم الاحسان الي اخوانكم»

«اين كار را نكن. ما به تو انس و علاقه داريم و شغل تو در دربار هارون سبب عزت و سربلندي برادران ديني تو مي باشد. شايد خداوند به وسيله ي تو يك ناراحتي را رفع كند و يا آتش كينه ي مخالفين را نسبت به دوستان خود به وسيله ي تو خاموش كند. «يا علي» كفاره ي خدمت تو در دربار سلطان همان نيكي به برادران ديني است.

يا علي تو يك چيز را براي من ضمانت كن. من سه چيز را براي تو ضامن مي شوم. تو ضمانت كن كه هر يك از دوستان ما را ديدي او را احترام كني و حاجتش را برآوري، من ضامن مي شوم كه هرگز سقف زندان بر سرت سايه نيافكند و تيزي شمشير پيكرت را فرانگيرد و فقر و تنگدستي به خانه ي تو راه نيابد.



[ صفحه 180]



يا «علي» هر كس مؤمني را شاد كند. ابتدا خدا را خرسند و در مرتبه ي دوم پيامبر را و در مرتبه ي سوم ما را خرسند نموده است.