ابوبصير مي گويد: خدمت موسي بن جعفر عليه السلام رسيدم عرض كردم: آقا امام به چه وسيله شناخته مي شود. حضرت فرمود: امام داراي امتيازاتي است. اولي آنها تصريح پدرش به امامت او است، بايد پدرش او را به مردم معرفي كند و او را به امامت منصوب نمايد تا جاي عذر و بهانه اي براي آنها نماند، زيرا پيغمبر حضرت علي را به عنوان جانشين و امام مردم تعيين نمود و به مردم معرفي كرد. همين طور ساير ائمه جانشين خود را معرفي مي كنند تا مردم بشناسند. ديگر اينكه از هر چه بپرسند جواب مي دهد و اگر چيزي نپرسند او خود خواسته ي آنها را پاسخ مي دهد و از آنچه فردا اتفاق مي افتد خبر دارد و با هر زباني مي تواند با مردم صحبت كند. آنگاه حضرت فرمود: هم اكنون قبل از اينكه حركت كني نشانه اي از امام خواهي ديد كه اطمينان پيدا كني.

در همين موقع مرد خراساني وارد شد كه با زبان عربي صحبت مي كرد ولي امام عليه السلام به فارسي جوابش را داد. مرد خراساني گفت: آقا من مي توانستم فارسي صحبت كنم ولي خيال كردم شما فارسي نمي دانيد. حضرت فرمود: سبحان الله. اگر من نتوانم جواب تو را بدهم پس چه مزيتي بر تو دارم.

حضرت فرمود: محمد! امام زبان تمام مردم و پرنده ها و چارپايان را مي داند و هر چه داراي روح باشد. و با همين نشانه امام شناخته مي شود و هر كس ادعاي



[ صفحه 198]



امامت كند و اين امتيازات در او نباشد او امام نيست. [1] .