پس از شهادت امام موسي بن جعفر عليه السلام، جنازه ي شريف آن حضرت را آوردند و گذاشتند به «جسر» بغداد و ندا در دادند كه اين موسي بن جعفر است كه وفات كرده، نگاه كنيد به او كه به مرگ طبيعي از دنيا رفته است. پس در شهر غلغله افتاد و تمام مردم شهر از جا كنده شدند و نزديك بود كه شهر از تسلط هارون بيرون رود. لذا نقشه ها را عوض كردند «سليمان بن جعفر» عموي هارون همراه با پاسداران خود وارد معركه شد. امر كرد كه مردم و قيام كنندگان را از جنازه دور كردند زيرا آنها پي بردند كه اگر جنازه ي آن امام بزرگوار عليه السلام به دست مردم و شيعيان آن حضرت بيفتد احتمالا مي توانست خطري براي حكومت باشد.

لذا هارون و دستگاه حاكم تصميم گرفت كه خود امر تشييع را به دست گيرد.

لذا سليمان مرد جاافتاده و بزرگ خاندان عباسي عمامه از سر انداخت و گريبان چاك زد، پاي برهنه در تشييع جنازه ي آن حضرت روانه شد و انبوه جمعيت در عقب جنازه به راه افتادند. آنگاه جنازه ي آن حضرت را بر مقابر قريش آوردند و به خاك سپردند و عجيب است كه خود هارون از فوت امام عليه السلام ابراز تأسف كرد و براي آن حضرت عزاداري برقرار كرد.