مفضل بن عمر مي گويد: خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم و عرض كردم: آقا اگر ما را آشنا به خلف و جانشين خود مي كردي خوب بود.

امام صادق عليه السلام فرمود: اي مفضل! امام بعد از من پسرم «موسي» مي باشد. ولي خلف منتظر كه آرزوي ظهورش هست نامش (م ح م د) پسر حسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي است. [1] .

ابراهيم كرخي مي گويد: خدمت امام صادق عليه السلام نشسته بودم كه حضرت موسي بن جعفر عليه السلام وارد شد، در حالي كه پسربچه اي بود من از جاي حركت كرده و او را بوسيدم و نشستم. امام صادق عليه السلام فرمود: اي ابراهيم! اين پسرم امام تو مي باشد، بعد از من گروهي درباره ي شناسائي او گمراه مي شوند و گروهي به سعادت مي رسند. خداوند قاتلان او را لعنت كند و عذابشان را زياد نمايد. از اين فرزندم پسري به وجود مي آيد كه بهترين فرد روي زمين است. كه هم نام با جد بزرگوارش و وارث علم و احكام و فضائل او مي باشد. او گنجينه ي امامت و حكمت است. او را ستمگري از فلان خانواده (بني عباس) به شهادت مي رساند.

پس از اتفاقات زياد به واسطه ي حسادت، خداوند خواسته ي خود را اجرا مي كند گر چه كافران مايل نباشند. از نژاد او بقيه ي دوازده امامي كه خداوند آنها را به لطف خويش امتياز بخشيد و در فردوس برين جاي دارند خارج مي كند. هر كس كه امام دوازدهم را قبول داشته باشد مانند كسي است كه با شمشير برهنه دفاع از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم نمايد.



[ صفحه 173]



در اين هنگام يكي از وابستگان بني اميه وارد شد و سخن امام عليه السلام قطع شد. ابراهيم كرخي مي گويد: من يازده مرتبه خدمت آن حضرت رسيدم تا شايد دنباله ي فرمايش خود را تكميل كند ولي ممكن نشد، تا اينكه دو سال بعد در خدمت حضرت صادق عليه السلام نشسته بودم كه آن حضرت فرمود:

يا ابراهيم هو المفرج الكرب عن شيعته بعد ضنك شديد و بلاء طويل و جزع و خوف طوبي لمن ادرك ذلك الزمان، حسبك يا ابراهيم».

اي ابراهيم! او (امام دوازدهم) برطرف كننده ي ناراحتي از شيعيانش مي باشد كه پس از گرفتاري شديد و بلائي طولاني و ترس و اندوه زياد خواهد آمد. خوشا به حال كسي كه آن زمان را درك كند، اي ابراهيم همين مقدار تو را كافي است. ابراهيم مي گويد: آن قدر خوشحال شدم كه سابقه نداشت. [2] .