هارون با محكم كردن پايه هاي حكومت خود به فكر افتاد امام موسي بن جعفر عليه السلام را دستگير كرده به بغداد بياورد، تا در مقر حكومتي بيشتر مراقب ارتباطات حضرت باشد.

او براي فريب مردم، با رفتارهاي ضد و نقيض حضرت را از مدينه دستگير و مخفيانه به سوي بصره فرستاد. هر چند هارون بر قطع ارتباط مردم با امام كاظم عليه السلام تأكيد كرده بود اما انوار امامت در طول سفر راهنماي مردم بود.

راه طولاني مدينه تا بصره طي شد و امام عليه السلام در حبس حاكم بصره مورد اهانت هاي بيشرمانه ي دشمن قرار گرفت.