مرحوم محدث قمي در «منتهي الآمال» و «مفاتيح الجنان» در فصل هشتم از فصول زيارات مي نويسد: سيد جليل علي بن طاوس رضي الله عنه در «مصباح الزائر» در يكي از زيارات حضرت موسي بن جعفر عليهماالسلام اين صلوات را بر آن حضرت كه محتوي است بر شمه اي از فضايل و مناقب و عبادت و مصايب آن جناب نقل كرده البته زائر از فيض خواندن آن خود را محروم نكند:

«اللهم صل علي محمد و اهل بيته و صل علي موسي بن جعفر وصي الابرار و امام الاخيار و عيبة الانوار و وارث السكينة و الوقار و الحكم و الآثار الذي كان يحيي الليل بالسهر الي السحر بمواصلة الاستغفار حليف السجدة الطويلة و الدموع الغزيرة و المناجاة الكثيرة و الضراعات المتصلة و مقر النهي و العدل و الخير و الفضل و الندي و البذل و مألف البلوي و الصبر و المضطهد بالظلم و المقبور بالجور و المعذب في قعر السجون و ظلم المطامير ذي الساق المرضوض بحلق القيود و الجنازة المنادي عليها



[ صفحه 33]



بذل الاستخفاف و الوارد علي جده المصطفي و ابيه المرتضي و امه سيدة نساء بارث مغصوب و ولاء مسلوب و امر مغلوب و دم مطلوب و سم مشروب اللهم و كما صبر علي غليظ المحن و تجرع غصص الكرب و استسلم لرضاك و اخلص الطاعة لك و محض الخشوع و استشعر الخضوع و عادي البدعة و اهلها و لم يلحقه في شي ء من اوامرك و نواهيك لومة لائم صل عليه صلوة نامية منيفة زاكية توجب له بها شفاعة امم من خلقك و قرون من براياك و بلغه عنا تحية و سلاما و آتنا من لدنك في موالاته فضلا و احسانا و مغفرة و رضوانا انك ذوالفضل العميم و التجاوز العظيم برحمتك يا ارحم الراحمين».

نويسنده: از جهت اهميت مضامين اين صلوات و تحيت آن را به فارسي برمي گردانم:

«بار خدايا! درود فرست بر محمد و اهل بيتش، و درود فرست بر موسي بن جعفر، وصي نيكان، و پيشواي برگزيدگان، و مركز دانش و نورها، و وارث آرامش و بردباري، و حكمت ها و نشانه ها؛ آن كسي كه شب زنده داري داشت تا سحر، و پيوسته استغفار مي نمود، همدم سجده هاي طولاني، و اشك هاي فراوان سرازير، و مناجات هاي زياد، و ناله هاي پيوسته! مركز عقل، عدل، نيكي، بزرگواري، جود، بخشش، و هم دم گرفتاري ها، و صبر. آن كسي كه مورد ستم سخت قرار گرفت و با جور و عدوان به خاك سپرده شد، و در اعماق زندان ها و سياه چال ها مورد شكنجه قرار گرفت، كسي كه با حلقه هاي زنجير و كند ساقش خرد گرديد، و در جلو جنازه اش با ذلت و سبكي صدايي زده شد. آن كسي كه بر جدش مصطفي و بر پدرش مرتضي و بر مادرش سيده ي زن ها وارد



[ صفحه 34]



گرديد در حالي كه ارثش غصب شده بود و ولايت او به زور گرفته شده بود، و مغلوب قرار گرفته بود و خون او مورد درخواست بود و زهر ستم نوشيده بود.

بار خدايا! بر او درود فرست، درودي با بركت، فزاينده، پاكيزه، كه موجب گردد براي او مقام شفاعتي كه امت هايي از آفريدگانت و قرن هايي از مخلوقاتت را شفاعت نمايد كه او صبر نمود بر محنت هاي جانكاه، و غصه هاي فراوان را فرو برد و اظهار ننمود، و در برابر تو و به خاطر رضايت تو تسليم بود و فرمانبري را منحصر در فرمان بردن از تو نمود، و كرنش را فقط سزاوار تو دانست، و فروتني در برابر تو را شعار خود گردانيد، با بدعت و بدعت گزاران سخت دشمني نمود، و در مقابل فرمان ها و نواهي تو از سرزنش هيچ سرزنش كننده اي نهراسيد.

خدايا از جانب ما به او تحيت و سلام برسان، و در پرتو ولايت و دوستي او ما را مورد فضل و احسان و آمرزش و خشنودي خودت قرار ده كه تو داراي فضل همگاني و گذشت فراواني، به حق رحمتت اي مهربان ترين مهربانان».

ابن طاوس در كتاب «جمال الاسبوع» صلواتي ديگر با ذكر سند از امام حسن عسكري عليه السلام نقل نموده كه آن را نيز ذكر مي نمايم:

«اللهم صل علي الامين المؤتمن موسي بن جعفر البر الوفي الطاهر الزكي النور المنير المجتهد المحتسب الصابر علي الاذي فيك اللهم و كما بلغ عن آبائه ما استودع من أمرك و نهيك و حمل علي المحجة و كابد أهل الغرة و الشدة فيما كان يلقي من جهال قومه رب فصل عليه أفضل و أكمل



[ صفحه 35]



ما صليت علي أحد ممن أطاعك و أنصح لعبادك انك غفور رحيم» [1] .

«بار خدايا! درود فرست بر امانت دار و مورد اطمينانت، موسي بن جعفر، آن نيكوكار، با وفا، پاك، پاكيزه، نور درخشان، عابد، آنكه در راه تو بر اذيت صبر نمود و به حساب تو گذاشت.

پروردگارا! افضل و اكمل درودهايي كه بر كسي از فرمانبرانت و خيرخواهان بندگانت فرستادي بر او فرست كه او امرها و نهي هايي كه از جانب تو نزد پدرانش امانت بود، ابلاغ نمود و مردم را به راه راست هدايت نمود، و ستم ها و غصه هايي كه از افراد نادان قومش و ستمگران و بيدادگران به او رسيد جرعه جرعه نوشيد! همانا تو غفور و مهرباني».