ثقة الاسلام كليني از محمد بن مسلم نقل نموده: ابوحنيفه نزد امام صادق عليه السلام آمد به حضرت گفت: ديدم پسرت موسي نماز مي خواند و مردم از مقابل روي او مي گذشتند و موسي آنان را نهي نمي نمود و اين كار اشكال دارد (اهل سنت مي گويند كسي كه نماز مي خواند بايستي ميان محل سجده و خودش چيزي بگذارد تا كسي از آنجا نگذرد و گرنه نمازش باطل است و شيعه قرار دادن حائل را مستحب مي داند و عبور را موجب بطلان نماز نمي داند) امام صادق عليه السلام فرمود: بگوييد موسي بيايد. وقتي كه حضرت موسي بن جعفر عليهماالسلام خدمت پدر بزرگوارش شرفياب گرديد به او فرمود: ابوحنيفه مي گويد: شما نماز مي خوانديد و مردم از مقابل تو مي گذشتند و آنان را نهي نمي نمودي؟ عرض كرد: آري پدر عزيزم! من آنان را نهي نكردم زيرا خدايي كه من براي وي نماز مي گزاردم از ايشان به من نزديك تر بود خدا فرموده: (و نحن أقرب اليه من حبل الوريد) [1] ما به انسان از شاهرگ حيات نزديك تريم.

امام صادق عليه السلام فرزند خود را به سينه چسبانيد و فرمود: پسرم اي كسي كه اسرار نزد تو به امانت سپرده شده پدر و مادرم فدايت [2] .



[ صفحه 169]