مرحوم شيخ مفيد فرموده: احمد بن موسي، سيدي كريم، جليل و صاحب ورع بوده. حضرت ابوالحسن موسي عليه السلام او را دوست مي داشت و مقدم مي داشت، و يك قطعه زمين با آب، آنكه به «يسيره» معروف بود، به او بخشيده بود. و نقل شده كه احمد هزار برده را از مال خويش آزاد نمود.

و از اسماعيل بن موسي عليهماالسلام نقل نموده كه مي گفت: پدرم موسي بن جعفر عليهماالسلام با فرزندان خود، به بعضي از املاك خود بيرون مدينه تشريف برد و با احمد بن موسي عليهماالسلام، بيست نفر از خدم و حشم پدرم بودند كه اگر احمد مي ايستاد، آنان با او مي ايستادند و اگر مي نشست، با او مي نشستند. علاوه بر اين، پدرم پيوسته نظرش به احمد بود، و پاس احترام او را مي داشت و از او غافل نمي شد [1] .

مرحوم محدث قمي گويد: اين احمد معروف به شاه چراغ است، كه در داخل شهر شيراز مدفون است. در ظاهر نيز، از جهت قبه، صحن، ضريح، خدام و غيره، تعظيم و احترام دارد. اين احقر در سال 1319 در مراجعت از بيت الله الحرام، از شيراز برگشتم. در آن بلده، تربت پاك او را زيارت كردم، و از باطن آن بزرگوار استمداد نمودم.

نويسنده: احقر نيز بحمد الله مكرر آن سيد بزرگوار را در شيراز زيارت نموده ام. بقعه و بارگاهي مجلل دارد. اكنون جهت آشنا شدن با آن بزرگوار و علت دفن او در شيراز بيانات مرحوم سلطان الواعظين شيرازي را نقل مي نمايم، مي نويسد:



[ صفحه 203]



سيد امير احمد شاه چراغ: جناب سيد امير احمد معروف به شاه چراغ كه بعد از حضرت رضا عليه السلام در علم و زهد و ورع و تقوا سرآمد سي و هشت اولاد ذكور و اناث حضرت امام موسي كاظم عليه السلام بوده كه آن حضرت در زمان حيات باغستاني به نام «سريه» را كه هزار دينار خريداري نموده بودند به آن جناب هبه فرمودند و اين امامزاده واجب التعظيم در مدت عمر هزار بنده در راه خدا آزاد نمودند.

وقتي به شيراز وارد شدند در منزل يكي از دوستان صميمي اهل بيت طهارت در محله «سر دزدك» همين مكان كه الآن بقعه و بارگاه آن حضرت است پنهان شدند و شب و روز را به عبادت مي گذرانيدند. از طرف قتلغ خان والي فارس مفتشين بسياري براي پيدا كردن امامزادگان معظم گماشتند. بعد از يك سال جناب سيد امير احمد را يافتند. خبر به حكومت دادند، لشكر بسياري براي دستگيري آن حضرت فرستادند.