پس از تفتيشات بسيار تنها اثري كه در بدن آن مقتول ديدند كه معرف او شد، حلقه انگشتري بود كه بر خاتمش نقش بود «العزة لله احمد بن



[ صفحه 205]



موسي» با سابقه ي تاريخي و شهرت كامل جنگ هاشمي در آن مكان و شهادت احمد بن موسي فهميدند آن، جسد شريف جناب سيد امير احمد بن موسي الكاظم عليهماالسلام امام زاده واجب التعظيم شهيد است كه تقريبا بعد از چهارصد سال به اين طريق صحيح و سالم، ظاهر و اسباب هدايت بينندگان و باعث استبصار جمعي از مخالفان گرديد.

حسب الامر اتابك و وزير اعظم در همان محل كه جسد ظاهر گرديد، بقعه اي عالي برپا كردند و قبري حفر نمودند و با احترام بسيار در حضور علما و بزرگان جسد شريف را به خاك سپردند و بر احترام بقعه افزودند و پيوسته مورد احترام بود تا در سال 658 قمري كه اتابك وفات يافت و در سال 750 كه سلطنت شيراز و فارس با شاه اسحاق بن محمود شاه بود، مادر شاه ملكه تاشي خاتون كه بانويي جليله، خيره و صالحه بوده بقعه ي مباركه ي آن حضرت را تعميري عالي نموده و گنبد بسيار زيبايي بر آن قبر برافراشت و قصبه ي ميمند را كه در هجده فرسخي شيراز است وقف بر آن بقعه مباركه نمود كه الي الحال باقي و گلاب ميمند معروف جهان است [1] .

صاحب «روضات الجنات» گفته كه در بعضي كتب رجال است كه احمد مدفون در شيراز است و مسمي است به «سيد السادات» و در اين زمان مشهور شده به شاه چراغ و به تحقيق به تواتر رسيده كرامات باهره از مرقد طاهرش پس نقل كرده كلمات اشخاصي كه تصريح كرده اند به آنكه احمد بن موسي در شيراز مدفون است.