وي سيدي جليل الشأن بوده و در نزديك شاهزاده عبد العظيم عليه السلام قبري است با بقعه عاليه، منسوب به او و زيارتگاه همه ي مردم است.

و در روايت نجاشي است: زماني كه حضرت عبد العظيم در ري مخفي بود، روزها روزه مي داشت و شب ها به نماز مي ايستاد. مخفيانه بيرون مي آمد، و زيارت مي كرد قبري را كه در مقابل قبر اوست، و مي گفت: اين قبر مردي از فرزندان امام موسي عليه السلام است [1] .

علامه مجلسي رحمه الله در «تحفةالزائر» فرموده: قبر شريف امامزاده حمزه، فرزند حضرت موسي عليه السلام، نزديك قبر حضرت عبد العظيم است. ظاهرا همان امامزاده باشد كه حضرت عبد العظيم او را زيارت مي نموده، و بايد آن مرقد منور را هم زيارت نمود.

اين يكي از اقوال در محل دفن و قبر آن بزرگوار است.



[ صفحه 212]



قول دوم: از صاحب كتاب «المجدي» نقل شده كه گفته: حمزة بن امام موسي عليه السلام، مكني به ابوالقاسم است و قبرش در اصطخر شيراز، معروف و مشهور، و محل زيارت نزديك و دور است. از تاريخ عالم آرا نقل است كه گفته: نسب سلسله ي جليله ي صفويه، به حضرت حمزة بن موسي عليه السلام منتهي مي شود. مدفن آن امامزاده در قريه اي از قراي شيراز است. سلاطين صفويه براي وي بقعه اي عاليه بنا نموده اند، و موقوفات زياد قرار داده اند.

قول سوم: و در ترشيز نيز قبري است كه جمعي اعتقاد دارند قبر حمزة بن موسي الكاظم عليه السلام است.

قول چهارم: در بلده طيبه قم، زيارتگاهي است معروف به شاهزاده حمزه، و به جلالت قدر معروف است. اهل اين شهر اعتقاد تمامي به او دارند، و در احترام و اكرام او بسيار مي كوشند. از براي او صحن و قبه و بارگاهي است. و از كلام صاحب تاريخ قم معلوم مي شود كه اين بزرگوار همان حمزة بن موسي عليه السلام است.