مرحوم طبري امامي از عثمان بن عيسي نقل نموده كه ابراهيم بن عبدالحميد گفت: امام موسي بن جعفر عليهماالسلام به من پيغام داد كه از منزلت جابجا شو و در آنجا نمان. اجراي اين دستور بر من سخت بود ولي گفتم: از آنجا مي روم! اما بيرون نرفتم باز همان پيغام را داد پس از آن در جستجوي منزلي ديگر رفتم ولي منزل پيدا نكردم و منزلي كه در آن بودم موافق ميلم بود! بار سوم حضرت همان پيام را داد. عثمان گويد: به ابراهيم گفتم: به خدا سوگند هرگز به منزل كنوني ات نخواهم آمد.

بعد از دو روز وقت عشاء ابراهيم بن عبدالحميد نزد من آمد و گفت: نمي داني امروز چه گرفتاري كشيدم؟! گفتم: چه روي داده؟ گفت: رفتم از چاه خانه آب كشيدم دلو پر از مدفوع بود و پيش از اين از آب چاه خمير



[ صفحه 139]



كرده بوديم و لباسمان را شسته بوديم امروز گرفتار بودم و نتوانستم از خانه بيرون آيم، به خانه اي كه اجاره نموده ام نقل مكان كردم.

به ابراهيم گفتم: ديگر در منزل سابق نمان و انشاء الله فردا صبح به منزل فعلي ات مي آييم و درخواست بركت مي نماييم.

صبح وقت سحر از منزل بيرون آمدم، ابراهيم بن عبدالحميد را كنار قبر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم ديدم به من گفت: مي داني ديشب چه حادثه اي پيش آمد؟ گفتم: نه! گفت: طبقه بالا و پايين منزلم ويران گرديد [1] .