مرحوم ثقة الاسلام با ذكر سند از ابوبصير نقل كرده است كه به امام موسي بن جعفر عليهماالسلام عرض كردم: فدايت شوم! امام به چه چيزي شناخته مي شود؟ فرمود: به چند چيز كه نخستين آنها اين است: پدرش به امامت وي اشاره نموده باشد تا حجت بر مردم تمام گردد. اگر از او سؤال نمايند جواب دهد و اگر نپرسند خود او بدون سؤال احكام را بيان نمايد، و از آينده خبر دهد و به هر زباني با مردم سخن بگويد.

سپس فرمود: اي ابامحمد (كنيه ديگر ابوبصير است) پيش از اينكه از جايت برخيزي نشانه اي را به تو بنمايانم!!

ابوبصير گويد: اندكي بيش نگذشت كه مردي خراساني وارد گرديد با زبان عربي با حضرت سخن گفت، حضرت با زبان خراساني او را جواب داد آن مرد خراساني عرض نمود: فدايت شوم! به خدا سوگند من با زبان خراساني با شما سخن نگفتم براي اينكه خيال مي كردم شما زبان خراساني را نمي دانيد! حضرت فرمود: سبحان الله! اگر من زبان خراساني را ندانم پس چه برتري بر تو دارم؟ سپس فرمود: اي ابامحمد! به درستي كه زبان هيچ يك از مردم بر امام پوشيده نيست و همچنين زبان پرنده ها و چهارپايان و همه چيزهايي كه داراي ارواحند پس هر كه اين نشانه ها در او نباشد امام نيست [1] .



[ صفحه 144]