اسماعيل بن موسي بن جعفر مي گويد: پدر بزرگوارم فرزندان خود را به قريه اي از قريه هاي مدينه برد. تعداد بيست نفر از غلامان و خدمتگذاران با احمد بودند كه هر وقت احمد



[ صفحه 82]



مي ايستاد آنان نيز مي ايستادند و هرگاه مي نشست ايشان هم مي نشستند.

در كتاب بدايع الانوار مي نويسد: احمد بن موسي بن جعفر ساكن بغداد بود و تعداد هزار قرآن نوشت.

موقعي كه احمد بن موسي خبر شهادت امام رضا عليه السلام را شنيد فوق العاده محزون و اندوهناك شد، لذا براي تقاص خون برادرش امام رضا با سه هزار نفر از غلامان و سه هزار نفر از قوم و خويشان از بغداد به جانب خراسان خروج كرد.

وقتي نزديك شهر قم رسيدند حاكم قم با لشگر زيادي براي جنگ با آنان از قم خارج شدند، با آن بزرگوار جنگ كردند. افراد زيادي از سادات هاشمي و فاطمي در اين جنگ شهيد شدند كه مزار آنان در قم مشهور است. احمد بن موسي از قم حركت كرد به جانب اسفرائين كه در ناحيه خراسان است رفت، در ميان دو كوه پياده شد و قبرش همانجا است.

صاحب كتاب بدايع الانوار پس از نقل اين قول مي نويسد: حق اين است كه آن جناب از خراسان مراجعت كرد و در شيراز از دنيا رفت.

صاحب مجدي مي گويد: قبر احمد بن موسي بن جعفر عليه السلام داراي بقعه، گنبد طلا، صحن و خدمه ي بسياري است، قبر شريفش زيارتگاه عموم مسلمين مي باشد، ايشان از آن امام زادگاني هستند كه هم جلالت قدرشان و هم موضع قبرشان معلوم است.