از امام كاظم (ع) در برابر مهدي عباسي مواضع منفي زيادي در تاريخ ثبت شده كه درس هاي پيش به تناسب به پاره اي از آنها اشاره كرديم. [1] در اين جا به ذكر يك نمونه بسنده مي كنيم.

مهدي در آغاز حكومت خود تصميم به باز پس دادن اموال مردم گرفت. از اين رو، امام كاظم (ع) را خواست و اموالي را كه پدرش منصور از امام صادق (ع) ضبط كرده بود به وي بازگرداند. [2] .

امام (ع) از فرصت استفاده كرد و براي نشان دادن عدم صداقت مهدي در ادعاي خود مسأله فدك را مطرح كرد و فرمود: چرا حق (ديگر) ما را پس نمي دهي!؟ مهدي پرسيد: آن چيست؟ فرمود: «زماني كه خداوند فدك و نواحي آن را به دست پيامبرش بدون جنگ و درگيري فتح كرد اين آيه را فرو فرستاد:

«و آت ذا القربي حقه» [3] .

و حق نزديكان را بپرداز!

رسول خدا (ص) ندانست منظور كيانند تا آن كه جبرئيل فرود آمد و از سوي خدا فرمان داد فدك را به فاطمه (ع) بپردازد. رسول خدا (ص) فاطمه (ع) را خواست و فدك را به او تسليم كرد....

مهدي پرسيد: حدود فدك كجاست (تا من آن را نيز بازگردانم)؟

امام (ع) فرمود: يك سمت آن كوه احد، سمت ديگرش عريش مصر، مرز سوم آن درياي احمر و حد چهارمش دومة الجندل است.

مهدي كه از سخنان امام (ع) شگفت زده شده بود با پريشاني پرسيد: همه ي اينها كه گفتيد حدود فدك است!؟ امام فرمود: بلي، همه ي اين ها بدون جنگ و درگيري به تصرف پيامبر (ص) درآمد و ملك آن حضرت گرديد.

مهدي گفت: خيلي زياد است، بايد فكر كنم. [4] .



[ صفحه 199]