حمزة بن موسي با كنيه «ابوالقاسم» مردي دانشمند، صاحب فضل، بلند مرتبت و مقبول و موجه نزد عامه و خاصه بود. وي - بنا به نقلي - همراه برادرش حضرت امام رضا (ع) رهسپار خراسان شد و در خدمت آن حضرت و مطيع اوامر او بود. [1] .

منابع تاريخي، چگونگي درگذشت و محل دفن او را مختلف ذكر كرده اند؛ در پاره اي



[ صفحه 15]



مآخذ آمده است كه وي به هنگام هجرت به ايران به دست عوامل مأمون به شهادت رسيد. [2] محل دفن او بين اصطخر شيراز، سيرجان، تبريز، ري و قم مردد است. بنابر نقل نجاشي زماني كه حضرت عبدالعظيم در ري بود پنهاني به زيارت قبري مي رفت - كه هم اكنون در نزديكي قبر اوست - و مي گفت: اين قبر مردي از فرزندان موسي بن جعفر (ع) است. [3] علامه مجلسي نيز اين احتمال را تقويت كرده است. [4] ولي صاحب مجدي قبر او را در اصطخر شيراز مي داند. [5] .

«ابن عنبه» قبري را كه در شيراز است متعلق به فرزندش «علي بن حمزه» مي داند و از «لب الانساب» نقل مي كند كه قبر حمزه در سيرجان است. [6] در قم نيز مزاري است كه به «شاهزاده حمزه» معروف است و ظاهر سخن صاحب تاريخ قم اين است كه اين بزرگوار همان حمزة بن موسي (ع) است. [7] .