موسي بن جعفر (ع) با هارون الرشيد بيش از ساير خلفاي معاصر خويش برخورد داشته است، زيرا هم مدت زمان تقارن امامت آن حضرت خلافت هارون بيش از ديگر خلفا بوده و هم قدرت طلبي، كينه توزي و دشمني اين خليفه ي جبار و مستبد عباسي با امام كاظم (ع) فزون تر و آشكارتر از ديگر زمامداران بوده است.

از اين رو تضاد ميان جبهه ي امامت و جبهه ي خلافت در دوران هارون به اوج خود رسيد و برخوردها و موضعگيري ها از هر دو جناح شدت پيدا كرد. ما در درس هاي گذشته به تناسب به بعضي از موضعگيري هاي امام (ع) عليه هارون اشاره كرديم. [1] در درس بعدي نيز كه به تجزيه و تحليل عوامل دستگيري امام (ع) مي پردازيم پاره اي ديگر از اين موضعگيري ها را يادآور خواهيم شد، در اينجا به رهنمودهاي آن حضرت به ياران خود در زمينه همكاري با دستگاه خلافت بسنده مي كنيم.